“Çıkmaz oldu aylıklar”
Abdülhamit döneminde Kıbrıs’ta halk angarya çalıştırılır gibi ücretleri ödenmezmiş. Parasızlık halkın canına tak etmiş. İçlerinden biri arkadaşlarına:
-“Çoluk çocuğumuza ekmek alacak paramız yok. Abdülhamit’in de bize ödeyeceği yok. Padişahın hakkından Namık Kemal gelir. Durumu ona söyleyelim.” demiş.
Bulmuşlar Namık Kemal’i. Demişler:
– “Bir senedir çalışırız. Ne para aldık, ne de pul. Açlıktan ağzımız kokmaya başladı.”
Namık Kemal:
-“Tamam. Şimdi size bir destan yazacağım. Gidip yatak odasının karşısına asacaksınız. Yatmaya giderken görecek.” demiş.
Namık Kemal almış eline kalemi. Yazmış:
-“Az mı hizmet ettik olsun bize yazıklar. Sultan Hamit’in canı gibi çıkmaz oldu aylıklar!..”
Abdülhamit yazıyı okumuş. Yazanı anlamış. Askerlerine:
-“Bana çabuk Namık Kemal’i bulup getirin!..” demiş.
Namık Kemal durumun böyle olacağını anladığından gemiye binmiş. Başka ülkeye kaçmış. Abdülhamit askerlerine emretmiş. İşçilerine olan borcunu onluğuna kuruşuna kadar ödemiş. O tarihten sonra işçiler ücretlerini günü gününe almışlar.